De verwerking van het leed bij Euripides.

Hakkert, Amsterdam, 1966. 256p. Theses. Sewn. Edges a bit yellowed. Diss.Universiteit van Amsterdam. '?To sum up: many of the conclusions reached in this book are qualified by an approach that is at once subjective and too impressionistic in its use of contemporary ways of thinking. A critical reader, however, will be able to learn much from this sympathetic guide on an interesting, self-imposed Odyssey.? (J. VAN LEEUWEN in Mnemosyne, 1970, p.201). ?U spreekts als meaning uit, dat de critiek van Solmsen of Dörrie?s article ?Leid und Erfahrung? ook op mijn studie van toe passing zou zijn, nl. het vaststellen of er wel criteria bestaan, voor niet meer dan een uitleg vatbaar, voor het vaststellen van het manthanein, en of dit manthanein zo uitgesproken in verband met het undergane liijden moet worden gezien. Op pay. 45 en 46 ga ik echter in op althans mijn bevindingen met dit manthanein, waarbij ik ruimte laat voor een grote scala van betekenissen en vormen van zich-voordoen. Bij de tragedie-besprekingen, bijv. pag. 93,121,140,178, komt deze verscheidenheid, grenzend soms zelfs aan een ?zelfstandig? manthanein zoals in het geval van Hippolytus, m.i. duidelijk genoeg naar voren. (?) Tenslotte ben ik het tot mijn spijt geheel oneens met de opvatting dat Euripides in de eerste plaats geschreven zou hebben ?as a creator of dramatic situations on the stage.? Hij had wel degelijk wat te zeggen ook. Met al deze opmerkingen hoop ik enigszins mijn critiek op Uw critiek te hebben kunnen weergeven. Ik dank U voor de uitnodiging daartoe, en hoop bij gelegenheid nog eens nader van U te mogen vernemen.? (E.C. WAARDENBURG in her personal letter to J. van Leeuwen). From the library of the late Dr. J. van Leeuwen.